Wanneer begon het pesten bij jou?
In de eerste klas van de middelbare school begon het. In eerste instantie waren het wat opmerkingen hier en daar, maar dit ging al sneller van kwaad tot erger. 

Hoe oud was je toen, in welke klas zat je?

Ik was toen een jaar of 12. Het duurde tot mijn vijftiende. 

Gebeurde het alleen op school of ook daarbuiten?

Voornamelijk op school. Sommige kinderen die gepest worden hebben helemaal geen vrienden. Zij zijn vaak eenzaam. Dat was in mijn geval niet zo. Ik werd gepest, maar ik had óók vrienden. Daar trok ik buiten school mee op. 

Hoe groot was het groepje dat jou pestte?

Ik vind het lastig een exact getal te geven. Het verschilde per schooljaar, per klas. Twee jongens waren wel de ´harde kern´. 

Kun je vertellen wat je zoal hebt meegemaakt?

Genoeg. Toen ik naar huis fietste ben ik een keer gefilmd door jongens die achter mij fietste. Omdat ik oortjes inhad, had ik niets door. Toen ik thuis kwam zag ik het filmpje op Twitter staan met de tekst ´een kankerhomo die naar huis fietst´. Ook ben ik een keer de kleedkamer uitgezet, omdat ik niet mocht omkleden bij de jongens. Ik moest maar naar de meisjes, zeiden ze. Soms kreeg ik ook anonieme telefoontjes van mensen die me uit gingen schelden of bedreigen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. 

Wanneer besefte je dat het structureel begon te worden?

Snel, al. In de eerste paar maanden van het eerste jaar. Het was niet iedere dag even erg, er zaten ook leuke dagen tussen. Het was echt niet alléén maar kommer en kwel. Maar wel was het al snel duidelijk dat ik buiten de boot viel. 

Wat deed dit met jou? Hoe voelde jij je?

Ik heb me erg klein gevoeld. Een echt ik-hoor-er-niet-bij-gevoel. 

Had jij mensen om je heen waarmee je jouw situatie kon bespreken?

Ja, die had ik absoluut. Betekent niet dat ik dat ook gedaan heb. Tegenover m’n ouders schaamde ik me vooral en ik wilde niet dat zij zich zorgen gingen maken. Een paar vrienden wisten het, maar er écht over praten deed ik op die leeftijd niet zo. Veel dingen hield ik voor mezelf. 

Wat deed jij om positief te blijven/ het licht te blijven zien/ door te kunnen?

Ondanks dat er momenten waren dat ik me écht heel ongelukkig heb gevoeld, waren er ook fijne momenten. Zoals ik al zei had ik ook vrienden waarmee ik veel lol had. Daarnaast ben ik van mezelf erg optimistisch, dus dat zal onbewust ook mee hebben geholpen.

Waarom werd jij gepest? Heb je geloofd dat het jouw schuld was dat jij gepest werd?

O, absoluut heb ik dat geloofd. Ik was vrouwelijk, droeg andere kleding, had andere interesses dan de andere jongens. Ik kom uit Den Helder, niet echt een stad waar veel flamboyante types rondlopen. Ik voelde me een vreemde eend in de bijt, en dat was ook gewoon zo. Dat hoeft helemaal niet erg of negatief te zijn, dat is het nu namelijk helemaal niet meer. Maar tijdens het puberen is dat anders. Pubers willen alles zo gewoon mogelijk. Als je daar niet aan voldoet val je snel ten prooi. 

Nu ben je zo’n tien tot twaalf jaar verder, hoe kijk je er op terug?

Mijn middelbare schooltijd zal nooit mijn favoriete periode zijn. Ik ben blij dat het voorbij is. Het is niet dat ik nog last heb van m’n pestverleden. Ik kan echt zeggen dat ik er overheen ben.

Wat heb je geleerd sinds de pestperiode?

Dat dingen weer goedkomen!

Je bent een podcast begonnen, wat wil je daarmee bereiken?

Het onderwerp ‘pesten’ intrigeert me. Waarom doen we wat we doen? Waar komt de drang vandaan om mensen naar beneden te halen? Hoe ga je ermee om? Dat soort vragen wilde ik beantwoord krijgen. Samen met (ervarings-)deskundigen beantwoord ik die vragen in ‘Krijg de Pest De Podcast’.

Houd je je nog meer bezig met pesten naast deze podcast?

Nee, ik ben een veel te nieuwgierige journalist en kan me niet eeuwig op één onderwerp focussen. Daarvoor ben ik veel te vluchtig. Deze podcast is straks klaar, en dan gaat er een mooie strik omheen. Misschien dat er later meer bijkomt, dat zie ik wel. 

Je bent in gesprek gegaan met een pester van jou. Was dit gesprek gegaan zoals je had verwacht/ gehoopt?

Beter zelfs. We zijn al jaren bevriend, hoe gek dat ook klinkt, maar we hebben het er nooit écht over gehad. Nadat hij zijn excuses had gemaakt was het voor mij al goed. Toch wilde ik met hem in gesprek voor de podcast, omdat ik wil laten zien dat mensen echt veranderen. En dat je zelfs bevriend kan raken met mensen waarvan je dat echt never nooit niet had verwacht. Hij was open en eerlijk. Ik ben echt trots op hem. 

Jullie zijn inmiddels al enige tijd vrienden. Ben je ook met andere pesters in gesprek gegaan/ bevriend geraakt?

Nee, Jesse is de enige. Die andere jongens heb ik nooit meer gesproken, en daar heb ik ook geen behoefte aan. Niet dat ik nog woede of wrok voel, hoor. Maar ik heb nu een hele fijne vriendengroep en het is goed zo. 

Zijn er nog dingen wat je hebt overgehouden vanuit het gepest worden?
Een stukje onzekerheid. Dat zal ik altijd houden, vrees ik. 

Welke stappen heb je doorlopen / wat heb je gedaan om te staan waar je nu staat?

Toen ik ging studeren ging ben ik wezenlijk veranderd. Ik geen bewuste stappen genomen, het leven veranderde en ik veranderde mee. 

Wat kun je een gepeste aanraden?

In 99% van de gevallen wordt het beter, écht! Kijk naar mij, ik ga op vakantie met m’n eigen pester. Dat is toch bizar? 

Wat zou je tegen pesters willen zeggen?

Zoek uit waar je drang om mensen naar beneden te halen vandaan komt. Meestal is dit trauma of andere angsten, dus zoek een goede psycholoog. Als je die onder controle krijgt en je jezelf meer gaat waarderen, waardeer je de mensen om je heen ook meer. En is de behoefte om iemands’ leven zuur te maken ook weg.

Kun je naasten/ docenten iets meegeven?
Luister naar je kind of leerling, en neem de tijd. Het is al moeilijk genoeg om het überhaupt te vertellen, de vervolgstappen komen later wel.

- 22 oktober 2022 -