Interview Maarten (19 jaar)

Wanneer werd je gepest?

Op de basisschool vanaf groep 5 en middelbare school.

Hoelang duurde het?

Op de basisschool tot groep 7. Toen de leraar ook begon met pesten ben ik naar een andere school gegaan. En de gehele middelbare school periode.

Daar heb ik een jaar gepest, wel goed gemaakt. Ik ben in gesprek met ze gegaan en hebben mij het vergeven. Al heb ik dat mezelf niet kunnen doen.

Wat is er gebeurd?

Het was fysiek, met slaan en schoppen. Vele woorden die mij pijn deden. Zelfs een achtervolging toen ik naar huis toe ging. 

Een keer is mijn fietsband lek gestoken nadat ik een keer iets terug gedaan heb om van me af te bijten.

In groep 7 had ik een leraar, hij zei in eerste instantie mij binnen 2 maanden in z'n hand te hebben, “ik kan m wel aan”, heeft hij gezegd. 

Toen mijn moeder mij een keer kwam halen, was de leraar op dat moment niet in de klas, vroeg ze aan de kinderen waar ik was. Achter een aantal kasten in een hoek stond een tafeltje waaraan ik zat. Afgezonderd van de rest van de klas. De leraar heeft zelfs een keer tegen mijn ouders gezegd ”het is trekken aan een dood paard”.

Wat deed dit toen met je? 

Het was een hele nare periode in mijn leven. Na groep 7 ben ik naar een andere school gegaan. Ik wilde niet meer gepest worden en deed het nu dus bij anderen. Iets wat ik verafschuwde. Ik ben naar de gepeste toegegaan om met ze te praten en mijn excuses aan te bieden.

Kon je thuis erover praten met hoe het met jou ging en meemaakte?

Ik kon gelukkig wel goed praten met mijn ouders.

Groep 8 was voor mij fijn, er gebeurde nauwelijks iets. Al werd het contact met mijn vader wel wat oppervlakkiger. 

Toen begon ik met gamen om de veranderingen en emoties te onderdrukken. Ik zonderde mij steeds meer af waardoor ik eigenlijk geen vrienden had. In het eerste jaar ging ik naar een school waar ik 2 vrienden had, toen was mijn game verslaving al erg toegenomen. Van mijn zakgeld kocht ik spellen.

Ik ging alleen naar buiten om naar school te gaan, verder was ik binnen te vinden. Er zaten ook een paar pestkoppen op die school. Ik voelde me onveilig, nergens thuis en ze zorgden ervoor dat ik bijna dagelijks met blauwe plekken thuis kwam.

Op den duur is de diagnose adhd geconstateerd en kreeg daarvoor medicatie. Het was net het beetje hulp voor bij concentratie en om rustiger te worden.

In de 3e klas gingen we verhuizen. Daar heb ik veel moeite mee gehad. Naar een nieuwe plek waar ik niemand ken, voelde voor mij heel zwaar. Had daar geen leeftijdsgenoten als vrienden. 

Daardoor trok ik meer naar oudere of jongeren toe. Zoals vrienden van mijn ouders, zij zijn rustiger wat prettiger voor mij is momenteel. En buurkinderen, jongeren zijn voor mij prettiger om mee om te gaan omdat ze nog niet bevooroordeeld zijn, in tegenstelling tot mijn leeftijdgenoten.

Wat doet het nu nog met je? Wat heb je er aan/mee gedaan? Wat heeft je geholpen?

Ik heb het nu achter me gelaten, de hele periode, dankzij het traject wat ik gevolgd heb. Begin van 2022 was er voor mij een plekje in de 'Yes we can clinics'. Daar zijn verschillende mensen waar ik mee praten kon, hebben mij erg geholpen. 

Door de regelmaat, groepssessies en activiteiten die daar dagelijks plaatsvonden. Het is een traject van 7 weken dat ik heb doorlopen waarvan de eerste 5 weken geen contact was met het thuisfront. 

Vooral in het begon wilde ik niet opstaan. Het was heel erg omschakelen van mijn eigen ritme naar de regelmaat van de kliniek. Het was ook wel spannend en zwaar tegelijkertijd. De dag programmering begon om half 7 en liep door tot 23.00u. 

Tussendoor hadden we wel momenten pauzes maar verder was je altijd als groep bij elkaar of in gesprek met begeleiders.

Hoe kijk je er op terug?

Goed, ik ben erg blij dat ik daar geweest ben. Nu zie ik in dat het mijn leven gered heeft. 

Ik zat vol met woede en verdriet. Had geen controle over mijn emoties. 

Geloofde anderen die mij neerhaalde. Dat ik niet goed genoeg was en er beter niet meer kon zijn.

Toen ik na 5 weken weer mijn ouders zag, was best heftig en intens. Het was een open en eerlijk gesprek waarin we alle 3 alles gezegd hebben dat we wilden zeggen. 

Al waren sommige dingen wel moeilijk om te delen, zeker met mijn ouders. Daarna is het contact beter geworden, zowel met mijn vader als met mijn moeder en doen we nu dingen samen.

Heb je er iets van geleerd? 

Je moet je op jezelf focussen en niet op anderen.

Wat wil je anderen meegeven?

Wees niet bang of je gevoelens te tonen, zoek iemand om mee te praten. 

Hoe gaat het nu met je?

Goed! Ik ga verder met mijn leven, leuke dingen ondernemen waar ik blij van word.

Ik heb onlangs een pester ontmoet. Ik vond het erg spannend maar het was een goed gesprek. Over onder andere gevoelens gesproken en gaven beide dingen toe niet altijd even leuk waren in die tijd. 

Nu gaat het goed. Af en toe drinken we samen een biertje of gaan we wat leuks doen. 

Je grootste droom voor de toekomst:

Een leven zonder tegenslagen, het leven leven.                                                         

- 8 november 2022 -